Χαιρετώ τον λατρεμένο bloggeρόκοσμο, τι μου κάνετε; Πως είστε; Διακοπούλες, διακοπούλες;;
Εγώ αγαπητοί μου blogers ευτυχώς ακόμη διακοπεύω, τα τυχερά της δουλείας βλέπετε... και όταν έχεις πολύ χρόνο ελεύθερο το μυαλό ταξιδεύει...ίσως λίγο περισσότερο απ' όσο πρέπει ή και εντελώς άσκοπα...και εμένα το δικό μου που είναι εντελώς μαζόχα και ανώμαλο άρχισε να κάνει απολογισμούς και να μετρά...τι;; Τις αλήθειες και τα ψέματα, τις ανιδιοτέλιες και τα συμφέροντα της ζωής μου. Άραγε φιλία αληθινή υπάρχει; ή απλά κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας γιατί κάτι θέλουν και μένουν από συνήθεια. Είναι όντος ανιδιοτελής η αγάπη που έχουμε γύρω μας; από φίλους σχέσης κτλ ή απλά κάτι ''παίζει'' στο πίσω μέρος του μυαλού που εμείς αγνοούμε;;
Δυστυχώς ή ευτυχώς επειδή αγαπάω και αγαπάω με πάθος και με τρέλα, δίνω και μάλιστα τα πάντα σ' αυτούς που αγαπάω πολλές φορές απογοητεύομαι...και επειδή απογοητεύομαι αρχίζω να σκέφτομαι κατά πόσο έχω όντος αγαπηθεί..κατά πόσο έχω όντος εκτιμηθεί από τα άτομα που είχα ή έχω στη ζωή μου...Βαρετό ε;;;!!! και πήχτρα στην ανασφάλεια...!ομολογώ κάπου κάπου με πιάνουν οι ανασφάλειες μου και ζητάω επιβεβαίωση. όχι μόνο σαν γυναίκα από το έτερο μου ήμισυ αλλά κυρίως σαν άνθρωπος από τους γύρω μου,και τις φίλες/φίλους μου.
Όλοι μας έχουμε πληγωθεί και πληγώσει, όλοι έχουμε άτομα τα οποία ούτε ο ύπνος δεν μας χώριζε και τώρα δεν μιλάμε καν, είμαστε 2 άγνωστοι στη ίδια πόλη...δεν ξέρω για σας αλλά εμένα αυτό με πονάει. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω φύγει εγώ ή έχω τελειώσει σχέσεις ή και φιλίες γιατί απλά κάποια πράγματα ΔΕΝ...και όμως εμένα αυτό στη τελική μου στοιχίζει και μάλιστα πολύ. Άνθρωποι με τους οποίους μοιραστήκαμε στιγμές, μέρες, μήνες, χρόνια, δάκρυα, χαμόγελα, αγκαλιές, βλέμματα, καρδιοχτύπια...1002 πράγματα που σήμερα είναι όμορφες και γλυκές αναμνήσεις παιδικών ή εφηβικών χρόνων. Όπως λέγαμε και πριν λίγες μέρες με μια φιλενάδα όταν αγαπήσεις ένα άνθρωπο έστω και για ένα λεπτό τον αγαπάς για πάντα, μπαίνει στη καρδιά σου και δεν μπορεί ποτέ να βγει. Ναι μπορεί οι καταστάσεις να έχουν αλλάξει το ίδιο και οι άνθρωποι και γι' αυτό το λόγο να μη μπορείτε πια να είστε φίλοι ή ζευγάρι αλλά τα όσα όμορφα ή άσχημα ζήσατε μαζί σας ενώνουν για πάντα.
Δεν υπάρχει πιο γλυκό συναίσθημα, για μένα τουλάχιστον, από το να θυμάμαι με φίλους παλιές στιγμές, γκάφες, πλάκες, και 1002 άλλα που ζήσαμε μαζί. Γιατί το χτες ναι είναι πίσω μας και κοιτάμε μόνο μπροστά αλλά αυτό το χθες μας κάνει αυτό που είμαστε σήμερα. Δεν μου λείπουν τα άτομα που δεν είναι σήμερα στη ζωή μου, γιατί υπάρχουν λόγοι που το κάθε ένα δεν ανήκει στο παρόν μου, ανήκει όμως στη ζωή μου, και εγώ στη δική του και το θεωρώ τραγικό να διαγραφείς ή να μη θες να θυμάσαι ένα μέρος της ζωής σου.
Και φτάνω στο σήμερα καλοί μου bloggers...Υπάρχει σήμερα στην υπολογιστική κοινωνία που ζούμε φιλία και αγάπη;; Αυτά που με τόσο αλήθεια, ειλικρίνεια και απλοχεριά δίνω εκτιμούνται; Γιατί αυτό μόνο ζητάω, εκτίμηση και αγάπη, όχι αντάλλαγμα. Ακούω και βλέπω δήθεν φιλίες, ανθρώπους που κατατάσσουν τον κοινωνικό τους περίγυρο σε παρέα, φίλους και γνωστούς...Σπίτια για χαζούς λόγους κλείνουν και οικογένειες διαλύονται...
Εγώ ένα ξέρω πως υπάρχουν οι ΦΙΛΟΙ στους οποίους θα πω τον πόνο μου, την ανησυχία μου, τις βλακώδες σκέψης μου, την χαρά μου, την άποψη μου και θα είμαι αυτή που είμαι πάντα, ο εαυτός μου όσο τραγικός και να ναι όσο γελοία και αν είμαι...και υπάρχουν οι γνωστοί οι οποίοι είναι άτομα στα οποία είμαι τυπική ευγενική και ως εκεί...!!! Πως γίνετε να κάνω παρέα μαζί σου...να βγαίνουμε...να περνάμε χρόνο μαζί και να μην είμαστε φίλοι;;; Στο δικό μου μυαλό και στη δικιά μου καρδιά αυτό δεν γίνετε.
Τους ανθρώπους μου που έχω γύρω μου, οι οποίοι είναι λίγοι και καλοί... το έτερο μου ήμισυ...αδέρφια... ξαδέρφια... και φίλοι... τα αγαπάω, και τα αγαπάω πολύ, δένομαι μαζί τους και πονάω στο πόνο τους, χαίρομαι στη χαρά τους. Είμαι ειλικρινής στα λάθη τους και δε θα πω τίποτα πίσω τους που δε θα πω και μπροστά τους. Εύχομαι το ίδιο να κάνουν και εκείνοι γιατί ΠΟΤΕ, για ΤΙΠΟΤΑ και για ΚΑΝΕΝΑ δεν πρέπει να ήμαστε σίγουροι.
Έχοντας περάσει από την πλήρη απογοήτευση από τους ανθρώπους, και ξεπερνώντας την προδοσία βλέπω μπροστά και θετικά και θέλω να πιστεύω και να ελπίζω πως λίγη αγάπη την έχω, πως κάπου κάπου και μένα με σκέφτεται και με πονάει ο περίγυρος μου και όσα άτομα έχουνε περάσει από τη ζωή μου.
Το μόνο που εύχομαι σε όλους είναι να ναι καλά, ευτυχισμένοι και υγιείς. Πως όπου υπάρχει αγάπη, αλήθεια και όμορφη ψυχή υπάρχει και ευτυχία. 'Οτι καλύτερο λοιπόν σε όλους από τα βάθυ στης καρδιάς μου...
σας φιλώ
Εγώ αγαπητοί μου blogers ευτυχώς ακόμη διακοπεύω, τα τυχερά της δουλείας βλέπετε... και όταν έχεις πολύ χρόνο ελεύθερο το μυαλό ταξιδεύει...ίσως λίγο περισσότερο απ' όσο πρέπει ή και εντελώς άσκοπα...και εμένα το δικό μου που είναι εντελώς μαζόχα και ανώμαλο άρχισε να κάνει απολογισμούς και να μετρά...τι;; Τις αλήθειες και τα ψέματα, τις ανιδιοτέλιες και τα συμφέροντα της ζωής μου. Άραγε φιλία αληθινή υπάρχει; ή απλά κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας γιατί κάτι θέλουν και μένουν από συνήθεια. Είναι όντος ανιδιοτελής η αγάπη που έχουμε γύρω μας; από φίλους σχέσης κτλ ή απλά κάτι ''παίζει'' στο πίσω μέρος του μυαλού που εμείς αγνοούμε;;
Δυστυχώς ή ευτυχώς επειδή αγαπάω και αγαπάω με πάθος και με τρέλα, δίνω και μάλιστα τα πάντα σ' αυτούς που αγαπάω πολλές φορές απογοητεύομαι...και επειδή απογοητεύομαι αρχίζω να σκέφτομαι κατά πόσο έχω όντος αγαπηθεί..κατά πόσο έχω όντος εκτιμηθεί από τα άτομα που είχα ή έχω στη ζωή μου...Βαρετό ε;;;!!! και πήχτρα στην ανασφάλεια...!ομολογώ κάπου κάπου με πιάνουν οι ανασφάλειες μου και ζητάω επιβεβαίωση. όχι μόνο σαν γυναίκα από το έτερο μου ήμισυ αλλά κυρίως σαν άνθρωπος από τους γύρω μου,και τις φίλες/φίλους μου.
Όλοι μας έχουμε πληγωθεί και πληγώσει, όλοι έχουμε άτομα τα οποία ούτε ο ύπνος δεν μας χώριζε και τώρα δεν μιλάμε καν, είμαστε 2 άγνωστοι στη ίδια πόλη...δεν ξέρω για σας αλλά εμένα αυτό με πονάει. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω φύγει εγώ ή έχω τελειώσει σχέσεις ή και φιλίες γιατί απλά κάποια πράγματα ΔΕΝ...και όμως εμένα αυτό στη τελική μου στοιχίζει και μάλιστα πολύ. Άνθρωποι με τους οποίους μοιραστήκαμε στιγμές, μέρες, μήνες, χρόνια, δάκρυα, χαμόγελα, αγκαλιές, βλέμματα, καρδιοχτύπια...1002 πράγματα που σήμερα είναι όμορφες και γλυκές αναμνήσεις παιδικών ή εφηβικών χρόνων. Όπως λέγαμε και πριν λίγες μέρες με μια φιλενάδα όταν αγαπήσεις ένα άνθρωπο έστω και για ένα λεπτό τον αγαπάς για πάντα, μπαίνει στη καρδιά σου και δεν μπορεί ποτέ να βγει. Ναι μπορεί οι καταστάσεις να έχουν αλλάξει το ίδιο και οι άνθρωποι και γι' αυτό το λόγο να μη μπορείτε πια να είστε φίλοι ή ζευγάρι αλλά τα όσα όμορφα ή άσχημα ζήσατε μαζί σας ενώνουν για πάντα.
Δεν υπάρχει πιο γλυκό συναίσθημα, για μένα τουλάχιστον, από το να θυμάμαι με φίλους παλιές στιγμές, γκάφες, πλάκες, και 1002 άλλα που ζήσαμε μαζί. Γιατί το χτες ναι είναι πίσω μας και κοιτάμε μόνο μπροστά αλλά αυτό το χθες μας κάνει αυτό που είμαστε σήμερα. Δεν μου λείπουν τα άτομα που δεν είναι σήμερα στη ζωή μου, γιατί υπάρχουν λόγοι που το κάθε ένα δεν ανήκει στο παρόν μου, ανήκει όμως στη ζωή μου, και εγώ στη δική του και το θεωρώ τραγικό να διαγραφείς ή να μη θες να θυμάσαι ένα μέρος της ζωής σου.
Και φτάνω στο σήμερα καλοί μου bloggers...Υπάρχει σήμερα στην υπολογιστική κοινωνία που ζούμε φιλία και αγάπη;; Αυτά που με τόσο αλήθεια, ειλικρίνεια και απλοχεριά δίνω εκτιμούνται; Γιατί αυτό μόνο ζητάω, εκτίμηση και αγάπη, όχι αντάλλαγμα. Ακούω και βλέπω δήθεν φιλίες, ανθρώπους που κατατάσσουν τον κοινωνικό τους περίγυρο σε παρέα, φίλους και γνωστούς...Σπίτια για χαζούς λόγους κλείνουν και οικογένειες διαλύονται...
Εγώ ένα ξέρω πως υπάρχουν οι ΦΙΛΟΙ στους οποίους θα πω τον πόνο μου, την ανησυχία μου, τις βλακώδες σκέψης μου, την χαρά μου, την άποψη μου και θα είμαι αυτή που είμαι πάντα, ο εαυτός μου όσο τραγικός και να ναι όσο γελοία και αν είμαι...και υπάρχουν οι γνωστοί οι οποίοι είναι άτομα στα οποία είμαι τυπική ευγενική και ως εκεί...!!! Πως γίνετε να κάνω παρέα μαζί σου...να βγαίνουμε...να περνάμε χρόνο μαζί και να μην είμαστε φίλοι;;; Στο δικό μου μυαλό και στη δικιά μου καρδιά αυτό δεν γίνετε.
Τους ανθρώπους μου που έχω γύρω μου, οι οποίοι είναι λίγοι και καλοί... το έτερο μου ήμισυ...αδέρφια... ξαδέρφια... και φίλοι... τα αγαπάω, και τα αγαπάω πολύ, δένομαι μαζί τους και πονάω στο πόνο τους, χαίρομαι στη χαρά τους. Είμαι ειλικρινής στα λάθη τους και δε θα πω τίποτα πίσω τους που δε θα πω και μπροστά τους. Εύχομαι το ίδιο να κάνουν και εκείνοι γιατί ΠΟΤΕ, για ΤΙΠΟΤΑ και για ΚΑΝΕΝΑ δεν πρέπει να ήμαστε σίγουροι.
Έχοντας περάσει από την πλήρη απογοήτευση από τους ανθρώπους, και ξεπερνώντας την προδοσία βλέπω μπροστά και θετικά και θέλω να πιστεύω και να ελπίζω πως λίγη αγάπη την έχω, πως κάπου κάπου και μένα με σκέφτεται και με πονάει ο περίγυρος μου και όσα άτομα έχουνε περάσει από τη ζωή μου.
Το μόνο που εύχομαι σε όλους είναι να ναι καλά, ευτυχισμένοι και υγιείς. Πως όπου υπάρχει αγάπη, αλήθεια και όμορφη ψυχή υπάρχει και ευτυχία. 'Οτι καλύτερο λοιπόν σε όλους από τα βάθυ στης καρδιάς μου...
σας φιλώ
Ella Enchanted
xxx
