Αν δεν έχεις φίλο, είσαι μ’ ένα χέρι…

Χαιρετώ τον λατρεμένο bloggeρόκοσμο, τι μου κάνετε; Πως είστε; Διακοπούλες, διακοπούλες;;

Εγώ αγαπητοί μου blogers ευτυχώς ακόμη διακοπεύω, τα τυχερά της δουλείας βλέπετε... και όταν έχεις πολύ χρόνο ελεύθερο το μυαλό ταξιδεύει...ίσως λίγο περισσότερο απ' όσο πρέπει ή και εντελώς άσκοπα...και εμένα το δικό μου που είναι εντελώς μαζόχα και ανώμαλο άρχισε να κάνει απολογισμούς και να μετρά...τι;; Τις αλήθειες και τα ψέματα, τις ανιδιοτέλιες και τα συμφέροντα της ζωής μου. Άραγε φιλία αληθινή υπάρχει; ή απλά κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας γιατί κάτι θέλουν και μένουν από συνήθεια. Είναι όντος ανιδιοτελής η αγάπη που έχουμε γύρω μας; από φίλους σχέσης κτλ ή απλά κάτι ''παίζει'' στο πίσω μέρος του μυαλού που εμείς αγνοούμε;;


Δυστυχώς ή ευτυχώς επειδή αγαπάω και αγαπάω με πάθος και με τρέλα, δίνω και μάλιστα τα πάντα σ' αυτούς που αγαπάω πολλές φορές απογοητεύομαι...και επειδή απογοητεύομαι αρχίζω να σκέφτομαι κατά πόσο έχω όντος αγαπηθεί..κατά πόσο έχω όντος εκτιμηθεί από τα άτομα που είχα ή έχω στη ζωή μου...Βαρετό ε;;;!!! και πήχτρα στην ανασφάλεια...!ομολογώ κάπου κάπου με πιάνουν οι ανασφάλειες μου και ζητάω επιβεβαίωση. όχι μόνο σαν γυναίκα από το έτερο μου ήμισυ αλλά κυρίως σαν άνθρωπος από τους γύρω μου,και τις φίλες/φίλους μου.



Όλοι μας έχουμε πληγωθεί και πληγώσει, όλοι έχουμε άτομα τα οποία ούτε ο ύπνος δεν μας χώριζε και τώρα δεν μιλάμε καν, είμαστε 2 άγνωστοι στη ίδια πόλη...δεν ξέρω για σας αλλά εμένα αυτό με πονάει. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω φύγει εγώ ή έχω τελειώσει σχέσεις ή και φιλίες γιατί απλά κάποια πράγματα ΔΕΝ...και όμως εμένα αυτό στη τελική μου στοιχίζει και μάλιστα πολύ. Άνθρωποι με τους οποίους μοιραστήκαμε στιγμές, μέρες, μήνες, χρόνια, δάκρυα, χαμόγελα, αγκαλιές, βλέμματα, καρδιοχτύπια...1002 πράγματα που σήμερα είναι όμορφες και γλυκές αναμνήσεις παιδικών ή εφηβικών χρόνων. Όπως λέγαμε και πριν λίγες μέρες με μια φιλενάδα όταν αγαπήσεις ένα άνθρωπο έστω και για ένα λεπτό τον αγαπάς για πάντα, μπαίνει στη καρδιά σου και δεν μπορεί ποτέ να βγει. Ναι μπορεί οι καταστάσεις να έχουν αλλάξει το ίδιο και οι άνθρωποι και γι' αυτό το λόγο να μη μπορείτε πια να είστε φίλοι ή ζευγάρι αλλά τα όσα όμορφα ή άσχημα ζήσατε μαζί σας ενώνουν για πάντα.

 

Δεν υπάρχει πιο γλυκό συναίσθημα, για μένα τουλάχιστον, από το να θυμάμαι με φίλους παλιές στιγμές, γκάφες, πλάκες, και 1002 άλλα που ζήσαμε μαζί. Γιατί το χτες ναι είναι πίσω μας και κοιτάμε μόνο μπροστά αλλά αυτό το χθες μας κάνει αυτό που είμαστε σήμερα. Δεν μου λείπουν τα άτομα που δεν είναι σήμερα στη ζωή μου, γιατί υπάρχουν λόγοι που το κάθε ένα δεν ανήκει στο παρόν μου, ανήκει όμως στη ζωή μου, και εγώ στη δική του και το θεωρώ τραγικό να διαγραφείς ή να μη θες να θυμάσαι ένα μέρος της ζωής σου.

Και φτάνω στο σήμερα καλοί μου bloggers...Υπάρχει σήμερα στην υπολογιστική κοινωνία που ζούμε φιλία και αγάπη;; Αυτά που με τόσο αλήθεια, ειλικρίνεια και απλοχεριά δίνω εκτιμούνται; Γιατί αυτό μόνο ζητάω, εκτίμηση και αγάπη, όχι αντάλλαγμα. Ακούω και βλέπω δήθεν φιλίες, ανθρώπους που κατατάσσουν τον κοινωνικό τους περίγυρο σε παρέα, φίλους και γνωστούς...Σπίτια για χαζούς λόγους κλείνουν και οικογένειες διαλύονται...

Εγώ ένα ξέρω πως υπάρχουν οι ΦΙΛΟΙ στους οποίους θα πω τον πόνο μου, την ανησυχία μου, τις βλακώδες σκέψης μου, την χαρά μου, την άποψη μου και θα είμαι αυτή που είμαι πάντα, ο εαυτός μου όσο τραγικός και να ναι όσο γελοία και αν είμαι...και υπάρχουν οι γνωστοί οι οποίοι είναι άτομα στα οποία είμαι τυπική ευγενική και ως εκεί...!!! Πως γίνετε να κάνω παρέα μαζί σου...να βγαίνουμε...να περνάμε χρόνο μαζί και να μην είμαστε φίλοι;;; Στο δικό μου μυαλό και στη δικιά μου καρδιά αυτό δεν γίνετε.

                                    

Τους ανθρώπους μου που έχω γύρω μου, οι οποίοι είναι λίγοι και καλοί... το έτερο μου ήμισυ...αδέρφια... ξαδέρφια... και φίλοι... τα αγαπάω, και τα αγαπάω πολύ, δένομαι μαζί τους και πονάω στο πόνο τους, χαίρομαι στη χαρά τους. Είμαι ειλικρινής στα λάθη τους και δε θα πω τίποτα πίσω τους που δε θα πω και μπροστά τους. Εύχομαι το ίδιο να κάνουν και εκείνοι γιατί ΠΟΤΕ, για ΤΙΠΟΤΑ και για ΚΑΝΕΝΑ δεν πρέπει να ήμαστε σίγουροι.

Έχοντας περάσει από την πλήρη απογοήτευση από τους ανθρώπους, και ξεπερνώντας την προδοσία βλέπω μπροστά και θετικά και θέλω να πιστεύω και να ελπίζω πως λίγη αγάπη την έχω, πως κάπου κάπου και μένα με σκέφτεται και με πονάει ο περίγυρος μου και όσα άτομα έχουνε περάσει από τη ζωή μου.
Το μόνο που εύχομαι σε όλους είναι να ναι καλά, ευτυχισμένοι και υγιείς. Πως όπου υπάρχει αγάπη, αλήθεια και όμορφη ψυχή υπάρχει και ευτυχία. 'Οτι καλύτερο λοιπόν σε όλους από τα βάθυ στης καρδιάς μου...

σας φιλώ 

Ella Enchanted

xxx

Θάρρος ή Αλήθεια???!!!

Hiiiiii everyone! Είναι να μην πάρω φόρα τελικά αχαχαχα...well... αγαπημένοι μου bloggers έτυχε σε λιγότερο απο 24 ώρες να προκύψει άλλος ένας λόγος σαν αφορμή να μοιραστώ σκέψεις και συναισθήματα μαζί σας! Ποίος είναι αυτός? Τα ψέματα και οι αλήθειες γύρω μας...πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει ένα ψέμα και πόσο ψέμα να υπάρχει σε μια αλήθεια.

Ένα ρητό λέει " πάντα υπάρχει η δική σου αλήθεια, η αλήθεια του άλλου και το τι πραγματικά έγινε". Δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ αγαπημένοι μου bloggers αυτό το πιστεύω. Γιατί? Γιατί όπως είναι αυτονόητο ο κάθε ένας από μάς είναι διαφορετικός, με διαφορετικό τρόπο σκέψης και διαφορετική αντίληψη. Και έτσι συμβαίνουν άλλωστε και οι παρεξηγήσεις. Άλλο είπα...άλλο κατάλαβε και πάει λέγοντας.
                                  

Κάτι περίπου τέτοιο συνέβη και τώρα. Έλα όμως που σε αυτή τη περίπτωση ήτανε λίιιιιγο πιο μπερδεμένο και κάπως πιο σκόπιμο το όλο σκηνικό. Κάποιο Χ άτομο μετέφερε κάτι σε μένα που αφορούσε εμένα φυσικά (γιατί κατίνα ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ να κουτσομπολεύω το κόσμο...anws...) λίγο διαστρεβλωμένα. Εννοείται τα πήρα...και μάλιστα χοντρά! Κράτησα όμως σιγή ιχθύος και περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να ανοίξω το στόμα μου! Γιατί καλοί μου bloggers εγώ ψέματα δεν ξέρω να λέω. Και προτιμώ να πω ξεκάθαρα και με το όνομα τους τα πράγματα. Και επειδή ένα λατρεμένο ξαδερφάκι μου πε παλιότερα κάτι σοφό το εφαρμόζω...τι μου είπε?  "Να πιστεύεις τα μισά από όσα βλέπεις και τίποτα από ότι ακούς! And that's what I did... περιττό δε να σας πω πως η δόση αλήθειας στα όσα μου είχανε πει αρχικά ήτανε στο επίπεδο της αλήθειας των πολιτικών πριν τις εκλογές!

Και ερωτώ γιατί είπαμε πρώην ξανθιά είμαι...μου μείνανε κουσούρια....τι κερδίζεις καλέ μου άνθρωπε με τα ψέματα? Τι θα σε ωφελήσει εσένα να πεις ψέματα? Γιατί άμεσα "κέρδος" δεν έχεις...φυσικά για όλα και για όλους υπάρχει ένας απώτερος σκοπός αλλά εγώ ΔΕΝ....Απλά ΔΕΝ!
Η φύση μου, η κράση μου που λένε δε τo σηκώνει!
Τέλος συμπέρασμα της συγκεκριμένης καθ όλα γελοίας κατάστασης είναι ένα και βασικό. Μη σκάβεις το λάκκο του άλλου γιατί θα πέσεις εσύ μέσα!

Εγώ ψηφίζω θάρρος και Αλήθεια. Γιατί δειλία και ψέμα το βρίσκουμε εύκολα. Η μαγκιά είναι να πω τα πράγματα με το όνομα τους και πως στα αλήθεια γίνονται. Η ακόμα καλύτερα να μην πω ΤΙΠΟΤΑ άμα δεν με αφορά γιατί όπως λέω και στα μικρά μου μαθητούδια...να βλέπουμε εμείς να μαστε σωστοί και δεν μας νοιάζει τι κάνει ο άλλος! Κοινός όπως έλεγε και ο παππούς μου ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΑΚΑΤΩΝΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΙΤΟΥΡΑ ΤΡΩΝ ΤΟΝ ΟΙ ΚΟΤΕΣ! Και εγώ τροφή για κότες αρνούμαι να γίνω.... αυτά και για σήμερα καλοί μου bloggers. Εις το επανιδείν!

σας φιλώ 

Ella Enchanted

xxx

ME MYSELF AND I....

 

Χαίρε bloggerόκοσμε τι μου κάνετε? Σας έλειψα?? Για να με ειλικρινής πάει τόσος καιρός να γράψω που και εγώ δειλιασα σαν παιδάκι πρώτη μέρα πίσω στο σχολείο νιώθω...Από την τελευταία φορά που έχουμε να τα πούμε φίλοι bloggers μου έχουνε γίνει πολλά...έχουν αλλάξει πολλά κυρίως εγώ και το σημαντικότερο, έχω συνειδητοποιήσει ακόμη περισσότερα.
 Πριν μπει ακόμα το καλοκαίρι μας έδειξε τα δόντια του...τι εννοώ? Πως κάθε άλλο παρά ανιαρό και ξεκούραστο θα είναι...Με ένα όχι και πολύ διακριτικό τρόπο έμαθα πως ένα άτομο του πολύ στενού οικογενειακού κύκλου είναι πολύ σοβαρά άρρωστο...καρδιοχτύπι και αγωνία για 1 δίμηνο μέχρι να τελειώσει το μπες βγές στα νοσοκομεία...|Δόξα Το Θεό όλα πήγανε δεξιά και τέλος καλό όλα καλά...

 

Και λίγο πριν τελειώσει εκεί που πάω να ανασάνω...έρχεται μια απώλεια...μια μεγάλη απώλεια μέλους της οικογένεια ενός ανθρώπου που αγαπάω και εκτιμώ απίστευτα...Για μένα η εικόνα του όταν έκλαιγε και πονούσε ήταν τρομαχτική...το ξέρω για πολλά χρόνια και είναι μια πηγή ζωής χαράς και ενέργειας. Ποτέ και τίποτα δεν το πτοούσε...να όμως που υπήρξε δυστυχώς κάτι...

Και τέλος...εκεί που απλά είπα ΦΤΑΝΕΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟ...ήταν όταν...ένα σπίτι ''εκλεισε'' όταν μια οικογένεια διαλύθηκε...2 άτομα δικά μου, φίλοι μου, οικογένεια μου...πιο δικά μου δεν υπάρχει...χώρισαν. Και δεν ήταν μόνο αυτό το ''κακό'' γιατί στη τελική σιγά δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι αλλά το ότι το ένα άτομο έφυγε μόνιμα για το εξωτερικό. Το άτομο αυτό για μένα 16 χρόνια υπήρξε στήριγμα...φίλη...αδερφή...κολλητή...δεκανίκι...οικογένεια ολόκληρη...μαζί στα εύκολα, στα δύσκολα, στα άσχημα, στα όμορφα...στα πολύ κάτω, στα πολύ πάνω....σε ΟΛΑ...


                                 

Και ενώ όλα αυτά τα ''ευχάριστα'' συνέβαιναν γύρω μου εγώ το μόνο που έκανα είναι να κινούμε κανονικά λες και συνέβαιναν σε κάποιο άλλο άτομο. Λες και η ψυχή μου, η καρδιά μου και τα αισθήματα μου όλα πάγωσαν. Σαν να βγήκαν από το σώμα μου και έβλεπαν θεατές. Έτρεχα με απίστευτους ρυθμούς καθημερινά, με υποχρεώσεις, δουλειά, σπίτι και 1002 άλλα και δεν ένιωθα τίποτε άλλο παρά απίστευτη σωματική κούραση. Ούτε ένα δάκρυ...ήμουν μια άλλη, αγέλαστη και αεικίνητη...σαν ένα ρομπότ....σαν ένα καλοκουρδισμένο ρομπότ.

                                      
Και όταν επιτέλους όλα τελείωσαν...οι γιατροί...οι μόνιμοι αποχαιρετισμοί...και οι αποχαιρετισμοί στο αεροδρόμιο...ήρθαν τα δάκρυα της λύτρωσης και της γαλήνης...

                                             

ΑΛΛΑ

καλοί μου bloggers έμαθα στη ζωή μου να βλέπω πάντα τα θετικά όσο χάλια και να είναι μια κατάσταση πάντα υπάρχει κάτι να κερδίσεις...και εγώ...τι κέρδισα εγώ???!!!!
Απ αυτή την ιστορία κέρδισα πολλά...Τι??? πρώτα πρώτα 3 αγαπημένα μου άτομα...πολλές ώρες μαζί τους που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν γινόταν για πολύ καιρό...κάτι που ξανακέρδισα και δε πρόκειται να το χάσω ποτέ πια... Στη συνέχεια κατάλαβα πως τίποτα δεν είναι ποτέ δεδομένο...ΤΙΠΟΤΑ...αν και για να με ειλικρινής καλοί bloggers πάντα το ήξερα, απλά τώρα το εμπέδωσα... Άρα αν αγαπάμε κάποιον ή κάτι ας το ζήσουμε να το απολαύσουμε, να το χαρούμε πριν μας το πάρει ο χρόνος...η ζωή και Τέλος για μια ακόμα φορά Δόξασα το Θεό και τον Ευχαρίστησα για όλα....για ΟΛΑ όμως...γιατί όσο ζώ και αναπνέω το μόνο πράγμα που μετράει είναι να 'χω καρδιά καθαρή. Καθαρή και ήρεμη. Γεμάτη αγάπη καλοσύνη και τίποτε άλλο. Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή...όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Κυρίως τα άσχημα. Όλοι έχουμε λόγους για να 'μαστε καλά, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμή μας. Δεν υπάρχει πια χώρος στη δικιά μου τουλάχιστον ζωή για οτιδήποτε άλλο. ΑΓΑΠΗ...ΑΛΗΘΕΙΑ...και ΧΑΜΟΓΕΛΟ...καθαρή καρδιά και αισιοδοξία γιατί ο Θεός, η ζωή και το κάρμα πάντα μας δίνουν πίσω ότι δώσουμε!!!

σας φιλώ 

Ella Enchanted

xxx

GET A LIFE PEOPLE....* Αφιερωμένο στο κολλητάρι μου...

Χαίρε bloggerόκοσμε...τι κάνετε πως είστε? Εγώ να πω την αλήθεια μου είμαι λίγο...αγανακτισμένη να το πω...έξαλλη να το πω...απορημένη πραγματικά δεν ξέρω,αυτό που ξέρω είναι πως έχω φρίξει...! Γιατί?? θα μου πείτε τώρα...απλό. Η νοοτροπία και τα μυαλά που κουβαλούν ορισμένοι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα είναι πέρα από κάθε φαντασία...

Η κολλητή μου την οποία γνωρίζω εδώ και 15+ χρόνια αποφάσισε για ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ να κάνει κάτι καλό για τον ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ...τι έκανε η κοπέλα? τίποτα το τραγικό απλά αποφάσισε να ξεφορτωθεί όποια περιττά κιλά είχε. Λόγο εγκυμοσύνης κτλ είχε πάρει κάποια και στο πέρασμα του χρόνου τα άφησε. Πριν λίγο καιρό όμως η ίδια αποφάσισε πως πλέον αυτό που βλέπει στον καθρέφτη ΔΕΝ την ικανοποιεί και έκανε τα  ΠΑΝΤΑ (με τη καλή έννοια Ε!!!) για να αλλάξει αυτό. ΜΠΡΑΒΟ ΤΗΣ και ΜΑΓΚΙΑ της γιατί τα κατάφερε. ξεπέρασε και τις πιο τρελές της προσδοκίες...και εδώ είναι το σημείο που αρχίζω να τα πέρνω....ΓΙΑΤΙ το σόι και γενικά οι ΑΣΧΕΤΟΙ της κόλλησαν την ταμπέλα της ΑΝΟΡΕΞΙΚΙΑΣ!!! Βλέπετε ζωή δικιά μας σ' αυτό το τόπο δεν έχουμε και ασχολούμαστε με τις ζωές των άλλων. Τόσα χρόνια λοιπόν την αποκαλούσαν πίσω από την πλάτη της πάντα χοντρή...πασσιά...πως δεν φροντίζει τον εαυτό της,πως έγινε έτσι κτλ...τώρα που άλλαξε αυτό έγινε ΑΝΟΡΕΞΙΚΗ!!! Ε ΕΛΕΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!!! Τι στο καλό θέλετε από τη κοπέλα? Σημείωση ότι ακριβός το ίδιο έλεγαν και για μένα όταν έχασα κάποια κιλά...αλλά εγώ έφτασα στα 48...(ΟΧΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΑΝΟΡΕΧΤΙΚΗ το τονίζω)  εδώ η κολλητή μου ούτε καν...μια χαρά φυσιολογικότατη και κομψότατη είναι η κοπέλα. και το σηριαλάκι να παίζει...σε όλα τα επίπεδα και από παντού...μια καραμέλα μακράς διαρκείας.
                       vs 

Get a life πλέον δηλ..Έλεος...γιατί να ασχολείται ο κάθε ένας με τη δικία ΜΟΥ ζωή? Μαζί την ζούμε και δεν το κατάλαβα???? Φτάνει πια αυτή η νοοτροπία του κυπραίου που άλλη δουλειά δεν έχει παρά μόνο ασχολείται με τα ξένα σπίτια. Γίνανε όλοι ειδικοί,γιατροί εμπειρογνώμονες και κριτές...ο ΜΟΝΟΣ άξιος ΚΡΙΤΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ παιδιά...ο ΜΟΝΟΣ!

So όπως λέω και στο κολλητάρι μου γράψε τους όλους,αγνόησε τους και άμα σ' αρέσει αυτό που βλέπεις στο καθρέφτη και ξέρεις πως είσαι καλά άστους να τρώγονται με τα ρούχα τους. Γιατί η ζήλια είναι κακό πράγμα...

Do UR thing...ΖΗΣΤΕ και ΧΑΡΕΙΤΕ την ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ζωή!!!

Σας φιλώ
Ella Enchanted
xxx

Η Εθνική μας Μοναξιά......

Χαιρετώ τον ευρύ κόσμο του blog...

Καλή χρονιά, Χρόνια Πολλά και Καλά γεμάτα αγάπη χαρά και κυρίως ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ!!! Ουσιαστική όμως...γιατί εξ όσων έχω βιώσει τις τελευταίες ημέρες μόνο επικοινωνία δεν έχουμε στη ζωή μας!!! Έχοντας περάσει όλα σχεδόν τα addiction της νέας εποχής...mobile... texting... pc... facebook... twitter.... διαπίστωσα μόλις πριν από λίγες μέρες πόσο τραγική εικόνα έχουμε...σε τι κατάντια είμαστε...γιατί κατάντια είναι, ζωή δεν το λες...αλλά για να μην λέω αερολογίες θα σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ...!!!

Συναντιόμαστε με την ξαδερφοαγαπησιάρικη παρέα λοιπόν παραμονή πρωτοχρονιάς σε άλλη πόλη γιατί φέτος είπαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό...εμείς με το έτερο ήμισυ αναχωρήσαμε αργότερα ένεκα που οι άλλοι είχανε πάει από την προηγούμενη και το έτερο ήμισυ δούλευε....anws...καθ οδών ενημερωθήκαμε πως η ξαδερφοαγαπησιάρικη παρέα άραξε για καφεδιά σε γνωστή καφετέρια...φτάνοντας μετά τα γνωστά μάκια μάκια...αράζουμε και εμείς...οι μικροί της παρέας αγκαλιά με το tablet τους...οι μεγάλοι με τα δικά τους ή με τα κινητά τους. Στα διπλανά τραπεζάκια...τα ίδια και χειρότερα...σε πρώτη φάση μια και ήμουνα λίγο άυπνη...λίγο ζαλισμένη από τη διαδρομή δεν χαμπάριασα καλά το σκηνικό....

φτάνοντας στο σπίτι ο κάθε ένας άραξε σε ένα καναπέ,χαλαρά κουβεντούλα και ετοιμασίες για το βράδυ που θα συναντούσαμε τους άλλους για φαγητό και μετά για ποτάκι σε ένα ήρεμο σχετικά cafe/bar...ως εδώ όλα ωραία και καλά...ετοιμαστήκαμε,στολιστήκαμε...συναντήσαμε τους άλλους,φάγαμε παίξαμε και το κλασσικό επιτραπέζιο που παίζουμε τα ξαδερφοαγαπησιάρικα και αναχωρήσαμε για το cafe/bar εκεί άρχισαν τα όργανα....

Αφού καθίσαμε είδα να βγαίνουν στην επιφάνεια Η.Υ...tablets....κινητά...ένιωσα σαν να βρίσκομαι σε ηλεκτραγορά...ή στην καλύτερη περίπτωση σε net cafe...ότι gadget επιθυμούσες υπήρχε εκεί...ο κάθε ένας βυθισμένος στη δικιά του συσκευή και κουβέντες ελάχιστες...μόνο εγώ και μια άλλη ξαδερφοαγαπησιάρα δεν είχαμε extentions στα χέρια... και όλα αυτά σε μια παρέα 11 ατόμων...όχι 2-3...αλλά 11...

Πόση μοναξιά ρε παιδιά πόσο εθισμό? που έχουμε φτάσει? να ήμαστε σε ένα χώρο, μαζεμένα τόσα πολλά άτομα και αντί μα μιλάμε και να περνάμε όμορφα να κρατάμε το κινητό,το tablet και τον υπολογιστή μιλώντας με τους ηλεκτρονικούς μας φίλους, παίζοντας παιχνίδια με ένα άψυχο μηχάνημα, ενώ μπορούνε να παίξουμε και να μιλήσουμε με τα άτομα που κάθονται δίπλα μας.

Παραπονίομαστε πως έχει χαθεί η επικοινωνία,πως δεν είναι ίδιες οι ζωές μας,πως τα παιδιά μας δεν παίζουν έξω όπως παίζαμε εμείς...αγαπημένοι μου bloggers με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω πως εμείς έχουμε γίνει χειρότεροι...εμείς, όοολα όσα κοροϊδέψαμε τώρα τα λουζόμαστε και τα μιμούμαστε!!! Μεταφέρουμε τη ζωή μας όλη μέσα σε μια συσκευή και την ενώσαμε με τα δεσμά του διαδικτύου...σημαντικά είναι πια τα σχόλια των ηλεκτρονικών μας φίλων και αν θα τους αρέσει αυτό που αναρτήσαμε...αφήνουμε την αληθινή ζωή να περνάει έτσι και θεωρούμε σημαντική την ηλεκτρονική... Αγχωνόμαστε και ασχολούμαστε με το Twitter, το facebook,το youtube και όλους τους διάφορους ανούσιους λογαριασμούς, με τους IMAGINARY fans και φίλους...Κατάντια και ξεφτίλα είναι αυτό. Στη τελική άμα θες τόσο πολύ ρε φίλε να παίξεις με το tablet σου, ή να μιλήσεις με τους ''φίλους σου'' στο social Net. κάτσε σπίτι σου μόνος και κάνε το, δεν σου φταίω εγώ ή οι άλλοι μη εθισμένοι να τρώμε στη μάπα την αντικοινωνικότητά σου...! έξαλλη γίνομαι και βγαίνω έξω από τα ρούχα μου.Και προς Θεού τη δικία μου ουρά δεν την βγάζω απ' έξω, γιατί και εγώ στα ίδια χάλια ήμουνα λίγο καιρό πριν... αλλά ξύπνησα από τον λήθαργο και κατάλαβα σε τι χάλι ήμουνα...Τώρα καταλαβαίνω πόσο άσχημο είναι, να σε με μια παρέα, ή έστω με ένα μόνο άλλο άτομο και ο ένας εκ των δύο να ναι στον ηλεκτρονικό του κόσμο...

 

 Κάντε disconnect από την ηλεκτρονική κατάντια και log in στον αληθινό κόσμο. Έχουμε ολοζώντανους φίλους, αληθινούς, παιδιά και συντρόφους....Χαρείτε κάθε λεπτό με αυτούς και όχι με τα άψυχα gadgets. Ψυχαγωγία είναι η αγωγή της ψυχής...με κάτι έμψυχο όχι με ένα πλαστικό χρωματιστό χαζοκούτι.... τη νέα χρονιά απλά LIVE...LOVE n LAUGH bloggers μου...τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο...γιατί ο εαυτός μας αξίζει το καλύτερο, και τα καλύτερα είναι έξω στην αληθινή ζωή στον αληθινό κόσμο...

σας φιλώ 

Ella Enchanted

xxx